Elvis - New Year's Eve
3 maart, 2003



CD 1:
  1. Also Sprach Zarathustra - 1:09
  2. See See Rider - 3:51
  3. I Got A Woman/Amen - 8:12
  4. Big Boss Man - 2:55
  5. Love Me - 2:28
  6. Fairytale - 2:47
  7. You Gave Me A Mountain - 3:20
  8. Jailhouse Rock - 1:41
  9. O Sole Mio/It's Now Or Never-4:32
  10. My Way - 4:44
  11. Funny How Time Slips Away-1:51
  12. Auld Lang Syne - 1:13
  13. Introductions - 0:46
  14. Blue Suede Shoes - 1:07
  15. Trying To Get To You - 2:34
  16. Polk Salad Annie - 4:08
CD 2:
  1. Band Introductions - 1:42
  2. Early Morning Rain - 2:22
  3. What'd I Say - 0:48
  4. Johnny B. Goode - 0:54
  5. Solos - 4:07
  6. Love Letters - 2:44
  7. School Days - 1:19
  8. Fever - 3:07
  9. Hurt - 2:39
  10. Hound Dog - 1:41
  11. Are You Lonesome Tonight?-2:50
  12. Reconsider Baby - 2:53
  13. Little Sister - 2:12
  14. Unchained Melody - 3:40
  15. Rags To Riches - 2:25
  16. Can't Help Falling In Love - 1:40
  17. Closing Vamp - 1:52


Extra Cd - Info: Recorded by John Henman at Civic Center Arena, Pittsburgh - December 31,1976
Compilation produced by Ernst Mikael Jørgensen & Roger Semon
Mastered by Lene Reidel at Tocano
Musicians:
James Burton: Lead Guitar, John Wilkinson: Rhythm Guitar, Jerry Scheff: Bass, Ron Tutt: Drums, Tony Brown: Piano, David Briggs: Electric Piano, Charlie Hodge: Acoustic Guitar & Harmony Vocal, Kathy Westmoreland: Vocals, Shaun Nielsen: Vocals, The Sweet Inspirations: Vocals, J.D. Sumner & The Stamps: Vocals, The Joe Guercio Orchestra.

Photos by John Henman
Tickets courtesy of Claude Baker
Special Thanks to John Henman, George Rittenhouse & Joe Tunzi
Recensie Elvis - New Year's Eve:

De volgende recensie is gemaakt door Fred van Veen.
Heb je zelf ook een mening of recensie over deze of een andere FTD-CD, dan kun je die net als Fred sturen naar:
Elvis Today Tomorrow And Forever

 En dat is 20, of eigenlijk 20 en 21 want het is een dubbel album geworden. Ik heb het over de jongste Follow that dream label telg. Voor het gemak houden we het toch maar op 20, deze wat genoemd wordt audience recording. Opgenomen dus in de zaal, door een concertbezoeker die zijn opname aperatuur door de beveiliging heeft weten te werken. En wat voor opname aperatuur!!

Ik heb geen idee waar de eigenaar z'n cassette recorder had opgesteld, en belangrijker wat voor kwaliteit cassette bandje er gebruikt werd, maar jongens wat een geluidje! Talloze cassette bandjes van mijn vader uit de jaren 70 klinken allang niet meer zo als deze opnames nu gevangen op 2 cd's. Geen twijfel dat de magic hands van zowel Roger als Ernst wat bijgeschaafd hebben, maar de kwaliteit ligt toch echt in de gebruikte cassette. Ook is er kennelijk goed in de gaten gehouden dat de microfoon van het apparaat goed richting podium gericht stond, slechts tijdens "Can't help falling in love" wordt het deck gedraaid, of komt er wat op terecht, maar de rest van de show staat er bijna vlekkeloos op. De ergste technische storingen komen van het podium zelf.

En na deze uitvoerige opening, dan nu de show zelf. De laatste dag van het jaar 1976 Civic Arena Pittsburgh. Zoals gebruikelijk wordt er geopend met "Also sprach zarathustra", gevolgd door de tonen van "See see rider". Gelijk al bemerk je dat Elvis zowel als de muzikanten er zin in hebben. Elvis zet overigens na enige tijd met energie in, dolt wat met zijn vocale kunnen, en heeft het direct na het lied ook in de gaten dat er een gedreven concert gaat volgen, getuige de uitspraak: tell you what; it's the new year's spirit....

Het aardige van een audience recording is dat je de mensen uit het publiek zo links en rechts Elvis alvast een vrolijke verjaardag hoort toewensen en ook een achteraf gewenste vrolijk kerstfeest wordt door de gevoelige microfoon van het al uitvoerig genoemde cassette deck opgevangen.

"I got a woman/Amen" wordt door Elvis op een bijna uitgelaten manier gebracht, het publiek vurig aanmoedigend mee te zingen. Ruim 8 minuten is Elvis bezig met niet alleen zingen maar ook entertainen. Vanzelfsprekend is J.D. Sumner ook weer de klos, en wordt er verzocht die lage tonen nogmaals uit zijn tenen te laten komen.

Toch redelijk verassend is "Big boss man" de aloude Jimmy Reed klassieker. Het koperwerk wordt prachtig ingeschakeld, en ook de achtergrond vocalen laten van zich spreken. "Love me" op routine, maar "Fairytale" wordt met plezier gezongen en vooral gespeelt woordoor er iets te snel gemusiceerd wordt, Elvis grijpt in door simpel weg; slow it down te roepen. Een degelijk "You gave me a mountain volgt, waarna "Jailhouse rock" op het programma staat. Tussen deze 2 liedjes horen we in de verte al een zogenaamde koeien bel, die na "Jailhouse" opgeëist wordt door Elvis. De man die naar voren geroepen wordt met de koeien bel, overhandigt Elvis de bel, plus kerst en verjaardag wensen. Dan eist Shaun Nielsen met zijn prachtige stem de aandacht op. Het is niet voor niets dat Elvis deze zanger graag in zijn midden wou hebben. De Italiaanse noten van "It's now or never" zijn voor Shaun , waarna Elvis het Napolitiaanse lied in het Engels afmaakt. Ook hier komt het koperwerk prominent naar voren. Paul Anka is de schrijver, maar Elvis refereert aan de hit versie van Frank Sinatra uit 1969 om "My way" te gaan vertolken, vanaf papier, dat wel....

Na "My way" zou je opschrikken als je niet beter zou weten, en geen 2 cd,s in de verpakking had zien liggen. Elvis vraagt namelijk om de houslights aan te doen, meestal een teken dat de show er bijna op zit. Uiteraard volgt wel "Funny how times slips away" gevolgd door "Auld lang syne" waarbij Elvis wederom iedereen verzoekt mee te zingen. Elvis wenst het publiek een gelukkig nieuwjaar toe, waarna hij zijn vader en dochter verzoekt op te staan. Na enige verwarring; waar zitten de knopjes van de houselights en waar die van de spotlights? wordt een wat plichtmatig "Blue suede shoes" in gezet, gevolgd door "Trying to get to you". Daar zijn al heel wat prachtige versies door Elvis van gezongen, en deze voegen we daar aan toe. Kennelijk werd hij dit lied nooit moe. Overigens niet zo vreemd. 'T Is dat "Polk salad Annie" begin jaren 70 al zo mooi is vertolkt door Elvis, anders had deze versie een goede kans van slagen om in vele persoonlijke top 5jes terecht te komen. Na Annie zit cd 1 er met 47 minuten en 30 seconden er op, de 2e cd geeft 39 minuten en 4 seconden aan, en wordt geopend door de introductie van de bandleden. Nu eens zonder te morren op zijn werknemers, stelt Elvis zijn band voor uiteraard met de bekende solo's. Fragmenten van "Early morning rain", "What'd i say", "Johnny B.Goode", "Love letters", en "School days" worden in de introducties gespeeld.

Hierna wordt er om "Fever" gesmeekt, en Elvis gaat er op in. Een wat ingehouden versie volgt, toch ontlokt het een vrouw te roepen dat Elvis haar fever bezorgt. Hier is het jammer dat het een audience recording is, want het gewoonlijke heldere geluid van Ronnies bekens worden hier niet goed weergegeven. Dan is het tijd voor een passionele uitvoering van "Hurt", en daar waar "Fever" wat gereserveerd klonk, knalt dit niet van origine Timi Yuro lied de boxen bijna uit, bijna omdat het een publieksopname is. En het is niet Timi met het origineel maar Roy Hamilton. "Hurt" krijgt van Elvis nog een 'kleine' toegift. Halsoverkop wordt "Hound dog" ingezet, hoe mooi ook, het blijft een 'moetje'. "Are you lonesome tonight" zou daar gezien de hitnotering ook last van moeten hebben, echter met uitzondering van het praat gedeelte, wordt er hard aan gewerkt. Ik zou het niet met elk concert willen horen, maar nu zijn de duidelijke reacties op het lied, uit het publiek wel aardig. "Reconsider baby" volgt, en de mensen om de cassette deck voelen daar wel wat voor. Een slepende blues ondersteunt door een onverstoorbare bass brengt ons bij "Little sister". Dat Evis in een puike stemming is behoeft inmiddels geen betoog meer, want ook deze suggestie uit de zaal wordt met verve gebracht, alhoewel, Elvis de band na de 1e zin wel terug roept, om het lied daarna nogmaals in te zetten. Voor "Unchained melody" neemt Elvis plaats achter het ivoor, en zoals altijd wordt dit lied vol overtuiging gezongen, alhoewel Elvis wat ruzie blijkt te hebben met 1 van zijn talrijke ringen.

Als Elvis dan toch achter de piano zit, bedenkt hij zich, dan kan hij ook "Rags to riches zingen. En daar waar het publiek even hardop denkt dat het "How great thou art" wordt, zet Elvis "Rags" in. Trouwens wel opmerkelijk dat er tijdens deze avond bezijdens "Amen" geen gospels te horen zijn. Ruim een uur is Elvis al op het podium, als "Can't help falling in love" wordt ingezet. En daar waar het muzikaal weinig meer te maken heeft met de versie uit Blue Hawaii is het wel het teken dat de show er op zit, en het jaar 1976 bijna ook.

Daar waar ik op een enkeling na niet kapot ben van audience opnames, is dit er 1 om door een ringetje te halen. Natuurlijk heeft audience zijn vele tekortkomingen, en zit je je meer dan eens af te vragen, hoe mooi het was geweest als je dit in soundboard, of beter nog RCA kwaliteit had kunnen horen, maar als dat er werkelijk niet is, dan heeft dit zeker bestaands recht. Ook de hoes is dik in orde; foto's naar ik mag aannemen van het bewuste concert, en de altijd duidelijke zij het wat sobere informatie.

Ten elke malen krijgen we een keurig product voorgeschoteld door de verantwoordelijke van deze uitgaven. Ik hoor en lees wel eens dat mensen behoorlijk piepen en klagen over de FTD serie, maar ik meen dat dit veelal onterecht is. Over de nieuw te komen FTD cd las ik al dat de lime groene hoes niet in smaak viel.... Dat schiet zijn doel behoorlijk voorbij. Kennelijk gaat het niet meer om wat op de cd staat, daar waar het toch om te doen is? Dan is er weer een klacht over de prijs. Er hangt inderdaad een pittige prijskaart aan de cd, maar laten we wel zijn, we krijgen er dan ook een product naar. Een product waarna we jaren lang met zijn allen op zoek zijn geweest, en nu is het er, en dan is het weer niet goed. En iedereen weet dat RCA, BMG en vanzelfsprekend FTD een comercieel bedrijf is. 20 FTD cd's inmiddels..... dat is van de tijd dat het begon (1999) een kleine 500 euro. Ik hoop er de komende jaren nog eens 500 euro aan te besteden........


BACK